2. drugi weekend w Gdańsku, nie czuję ciała, nie czuję umysłu. pozostaję sobie na umiarkowanej fali zadowolenia i jakoś się tym ładuję cały dzień (no, i jeszcze kawą i tigerami). krótko i bez zdjęciowo, bo tuż przed wyjazdem zostałam pozbawiona trzeciego oka, zatem wszystkie ładne momenty jedynie w móżdżku. szkoda, bo oświetlenie pierwszorzędne, no i wiosna. wiosna. dokładnie, zdecydowanie, wiosna.
3. znajduję coraz więcej chęci, chyba przez tę pogodę, żeby wyjść, tak bez sensu i celu i się powłóczyć, poczytać książki, poobserwować to wszystko. z różnymi wnioskami i w różnym stanie się wraca do domu.
4. więc tak trochę mnie pozytywnie na koniec:
