jestem spalona gdziekolwiek się pojawię
objawiać się mogę teraz tylko w snach na jawie
otwórz oczy szeroko, pełne pustki wrota,
podaj mi możliwość, w którą się zamotam.

to był dziwny sen

wycieczka, ja Ty pod ramię po skałach kilka kilometrów w górę

jakiś gruby pan z brodą (ni to hagrid ni bernard żeromski) 

z karabinem pod pachą i w koszuli w kratę

na skale zamek czarne niebo białe błyskawice 

puste chłodne komnaty i tylko się śmiejemy

zgodnie z logiką znaną z życia autentycznego trzymasz 

w ręce niekończącą się butelkę piwa

potem jakaś kobieta krzyczy rodząc syna

syn jest rudy po ojcu więc nazwała go Franek

i tylko się śmiejemy biegając w tym zamku bez końca

szukając śladów w rozbłyskującym się co chwila niebie